აბსოლიტურად შემთხვევით წავაწყდი შემდეგი სახის სტატისტიკას Pew Global-ზე, რომელსაც ტრადიციულად ამ მიზნით ვიყენებ ხოლმე. ვფიქრობ, უკუსაგდები საკითხი ნამდვილად არ უნდა იყოს იქედან გამომდინარე, რომ ზოგადად ჩემთვის საძულველ სტერეოტიპებს ანგრევს გარკვეულწილად. გამოკითხვა ჩატარდა 2007–ში და გამოქვეყნდა 2008–ში, არც ისე ახალია, მაგრამ არც ისე ძველი გამოკითხვის მასშტაბებიდან გამომდინარე.
ოფისს ყოველთვის ჩემი თანამშრომელი აღებს_ თეო :))) მასზე ჩვენი ბიჭები ამბობენ– გაგიჟებულიაო))), ნუ ამ სიტყვით მათ სამეტყველო ლექსიკაში მოიაზრებიან ის ადამიანები, რომლებიც რაღაც ნამერენიებით მათ სისტემაში ვერ ჯდება. :))) ხშირად იმასაც გვეუბნებიან, თქვენ მანამდეც ხო არ იცნობდით ერთმანეთსო, ალბათ იმიტომ რომ ერთად კარგად ვმუშაობთ და რაღაც რაღაცეებზე მსგავსი შეხედულებები გვაქვს :))) გარდა ამისა, ურჯულო და ურწმუნოებსაც გვეძახიან, ესეც ალბათ იმიტომ, რომ დადგენილ უქმე დღეებში არ ვკადრულობთ დასვენებას.
ყველაზე მძაფრი მომენტები განსაკუთრებით უკავშირდება თინის (ჩვენი ბუჰღალტერი:)) და ზაზას (დირეხტორი) გამუდმებულ კამათს ამა თუ იმ ბუღალტრულ საკითხზე, რისი მიზეზიც ჩვენი მეტად "სკრუპულოზულად" და "საყვარლად" შედგენილი საგადასახადო კოდექსია :))) ამას წინათ, გაცხარებული თინიკო მეკითხება, ნეტა ზაზა სადაურიაო, რომ მასთან საუბარს ვერ ვაწყობო. ნუ მეც არ დავზარდი და ვახარე, გურულია მეთქი:)))ჰოდა, რა გინდა ბატონო პრობლემა ბუღალტერიაში კი არ არის, ტემპერამენტთა შეჯახებასთან გვაქვს საქმეო(თინიკო ცნობისთვის მეგრელია:)))
ყველაზე დამახასიათებელი რამ, რაც ჩემს სამსახურს სხვებისგან გამოარჩევს, მისი საშინლად არაორგანიზებული ხასიათია. ვინ რას აკეთებს, კაცი ვერ გაიგებს. გარდა ამისა, ხშირია ერთმანეთთა კომპეტენციებში უხეშად შეჭრა და ამით საკუთარი ამბიციურობის დაკმაყოფილება :))) და კიდევ ერთი რამ, რაც მისი უნიკალურობის მაჩვენებელია, არის ის გარემოება, რომ ვოლენ ნი ვოლენ უნდა ერკვეოდე ბუღალტერიაში. იმდენი მოახერხა შეფობამ, რომ ამაში იმპორტის მენეჯერის ჩართვაც კი შეძლო და თავი ნამდვილად ჩვენი სთაFის წევრად აგრძნობინა:)).
მოკლედ ბევრს აღარ გავარძელებ და მერე კიდევ გავამდიდრებ ბლოგს სამსახურეობრივი მარგალიტებით :))) ნამდვილად ძალიან ბევრია :)))
ჰიპერ ბომჟური და ყველაზე არარუსული სოუნდი ნაგლურად ქანთრის სტილში შეტენილი :ჯუმპ:
დატკბით ბომჟთა მესვეურნო :))))))
რატომ უყვართ ადამიანებს წვიმა, მათ ვისაც უყვარს და არა სძულს. მიწის სუნი, სისუფთავის შეგრძნება, აღელვებული დედამიწის დამშვიდების ასოციაცია თუ დაუძლეველი უსაქმურობის განცდა, რის გამოც ვერაფრის გაკეთებას ვერ ახერხებ და ამაზე დიდად არც ნერვიულობ. თუ ზემოთ ჩამოთვლილი მიზეზები თქვენთვის წვიმის სიყვარულს შთაგაგონებთ, გასასამართლებელი საბუთიც გექნებათ იმისათვის, რომ ბეზკანეჩნა იბეზდელნიკოთ. :))))
_წამო გარეთ წვიმს!
_დიდი ამბავი, მერე რა წვიმდეს, ა მნე პო ...
_უმსგავსო, არაფრის აზრზე არა ხარ.
_უსაქმურო!
_წამო გარეთ, დავსველდეთ! თმები გაგეზრდება :)))
_შემეშვი, საქმე მაქვს და უნდა დავამთვარო. არ ვარ ტალახში ხეტიალის ხასიათზე.
_შენ არც ისე ხეტიალობ პო ბალშომუ, თუ სიმართლე გინდა.
_მარტო წადი.
_კაეც.
"ტალახის შეეშინდა. არადა სასარგებლოა წვიმა ფილტვებისთვის, ამდენს როგორ ვერ ტვინავს ეს ჩემისა"_ჯესი ადგა და მარტო წავიდა. რატომ უყვარდა უზომოდ წვიმა თვითონაც ვერ ხვდებოდა, უბრალოდ მიდიოდა ხოლმე. ავტომატურად ემზადებოდა რიტუალად გადაქცეული ხეტიალისთვის ყოველი გაწვიმებისას, თან თავში ურტყამდა "It's my time, it's my time of hanging around, hanging around". ყოველთვის უნდოდა ამ სათაურით თავისი სიმღერა დაეწერა, ან სხვას დაეწერა მისთვის. "რატომ არ უყვართ წვიმა, მერე რა რომ სველდები?!"_მანიაკალური შეკითხვა და ხელში საყვარელი ჟაკეტი, რომლის ჭერის დროსაც უჩნდებოდა ეს კითხვა მხოლოდ.
ბავშვობაში ძალიან უყვარდა გუბურებიდან წყლის დალევა, წვიმის წყალი უფრო გემრიელიაო, ამბობდა. ბევრჯერაც მოხვედრია, გუბურებიდან წყალს როცა ეწაფებოდა :)))ბევრჯერ ცხვირიც დაურტყავს და გუბურაშიც ჩავარდნილა გაფითქინებული თეთრი მაისურით, როცა სკოლაში მიეშურებოდა. "ნეტა გამაგებინა ამ ჩემს შვილს რა უღმერთობა სჭირს"_თვალებიდან სიმწრის ნაპერწკლებს ისროდა დედამისი და მორიგ გალუმპულ მაისურს წურავდა პარაშოკიან წყალში. ჯესს არ ესმოდა, რატომ უშლიდნენ გუბურიდან წყლის დალევას, ეს ხომ საშინლად გემრიელი იყო მისთვის. არც ის ესმოდა, რატომ სხვებიც არ სვამდნენ და ბრაზდებოდა საკუთარ თავზე, რომ ასე ძალიან ეგემრიელებოდა გუბურები :)))))
საი არასდროს არ დაჰყვებოდა წვიმაში. სამჯერ თუ წაჰყოლია, სხვა დროს ვერ "მოიცალა". თუმცა სამივეჯერ ის მასთან არ ყოფილა და მისი იქ ყოფნა მხოლოდ სულის გამაწვრილებელი წუწუნით შემოიფარგლებოდა, რითაც ჯესს ტვინის ყოველ ხვეულს დაუნდობლად უსწორებდა. :))) "ჯობდა არ წამოსულიყავი, შენ ამით წვიმას შეურაცყოფ."_სევდანარევი მშვიდი ხმით ეტყოდა საის, ეს უკანასკნელი კი ირონიულად ჩაიღიმებდა, რომლის დროსაც რუსული უზორით შეკრული ბანწიკების მსგავსი ნაოჭები უჩნდებოდა თვალის კუთხეებში. ამ რუსულ უზორს ბევრჯერ განუმუხტავს მსგავსი სიტუაცია ჯესთან, რითაც ბოროტად სარგებლობდა საი და ოსტატურად არ აძლევდა მას განაწყენების საშუალებას.
ჯესს უზომოდ უყვარდა რუსული უზორები :))))
რამდენი დღე გავიდა, რაც ბლოგისთვის ვერ მოვიცალე და არც წერის განწყობაზე ვიყავი მაინცდამაინც. წერას პრობლემის შექმნა უნდაო, ნათქვამია და ალბათ მე პრობლემა არ გამაჩნდა იმისათვის, რომ რაიმე დამეწერა. ამიტომაც მივივიწყესავით, თუმცა სინამდვილეში ხომ ვიცი, რომ პრობლემების გამოლევა არ ხერხდება.
საუკეთესო თავდაცვა თავდასხმააო ესეც გამიგია, და ისეთიც ბევრი მინახავს, თავდასხმის საშუალებით საკუთარი სიმრუდეები, რომ უნდა დაფაროს. გარდა ამისა, ამგვარი ჰომოჰომინები (ჰომოსაპიენსებს მაგათ ვეღარ ვუწოდებ მრავალ მიზეზთა გამო) არც უსირცხვილო ბრალდებებს ერიდებიან, რათა ბრალდებების ობიექტები ინერტულები გახადონ მათ მიერ ჩადენილი უსირცხვილობების მიმართ. არ ერიდებიან ისეთ ხერხებს, როგორიც არის ადამიანის იმაში გასვრა, რომელიც ყველაზე მეტად სძულს და გულს ურევს ამ ადამიანს; არ ერიდებიან არც იმას, რომ თავის დანაშაულის მონაწილე გახადონ და მიაწერონ იგივე, რაც საკუთარი მოტივაციის გამართლებად მიაჩნიათ.
ყველაზე გულის ამრევი ამ ადამიანთა ქცევაში არის ის, რომ ესენი არც ზეციურ ძალებს ერიდებიან და ცდილობენ თავიანთი ქცევის დეტერმინაცია ამ გზით მოახდინონ...ყველაფერში ხედავენ ყურით მოთრეულ ნიშნებს, სწამთ ბედისწერის, წინა ცხოვრების შეცდომების და ამით დღევანდელ ცხოვრებას ირთულებენ. არ შეუძლიათ უბრალოდ დატკბნენ ცხოვრებით და მიიღონ ის რასაც მათ ცხოვრება სთავაზობს. ასეთი ადამიანები კარგად ირგებენ ვსეზნაიკას როლს და ცდილობენ სხვისი ქცევები თავიანთი ნამერკებით ახსნან და იმის იქით ნაკლებად გაიხედონ ობიექტური სინამდვილის დასანახად.
წავედი ეხლა, ზედმეტად მერწყევინება და მენთხევინება...
შეგრძნება: შური მოთამაშე ხალხის მიმართ!
