ძირს რაღაც ორი თეთრი წერტილი მოჩანს, ამოჭმული აქვს იატაკის ორი მრგვალი კუნჭული...ერთი უფრო დიდია მეორეზე და მტკივნეულად ამბიციური... მეორე კიდევ პატარა და პერცეფციული ჯაჭვის გამგრძელებელი...ზუსტად ვერ ვიხსენებ, როდის დაცვივდნენ, ბუნდოვანი სიზმარივით მიმეწება ნეირონზე!ზამთარია უკვე,თითქმის, არაოფიციალურად და ცივა...რაღაცნაირია ზამთარი, მე არ მიყვარს, მაგრამ რაღაცეებს კონსერვირებას უკეთებს და ეგ მომწონს...ჰაერიც კონსერვირებულია ნაკლები სიმწვანისგან და მომწონს, ხანდახან მომწონს...უსხეულო ლოლუასავითააა ყველაფერი,რომელიც ანელებს ემოციურ დინამიკას და აციებს ინტერაქტიულობას...ნაჭუჭი სქელდება ბუნებრივი პროცესებისგან და არც ისეთი რეალურია ფერები...ხანდახან მაღიზიანებს გატიტვლებული და გაპარჭყული ხეები!
0 comments:
Post a Comment