მაროშკინას სიმართლით გევლოთ )))

პირველ რიგში ჩემი ნახევრად სახალისო და ნახევრად რავი როგორიც გინდათ ისეთი პოსტი მინდა დავიწყო იმით,რომ საქართველოა ერთადერთი ქვეყანა,სადაც ბომონდი (იააავიცი რამდენადაა ბომონდი)იმიჯს იქმნის იმით,რომ სექსზე საუბრობს "ფსევდანარევი" გულახდილობით))) და "ფსევდანარევადვე" არ აინტერესებს საზოგადოების აზრი.ეჰ როდის განათდები, ან როდის დადგამ სანთელს მაგიდაზე და არა მაგიდის ქვემოთ იმისათვის,რომ ოთახი გაანათო ბედრკულო საქართველოვ ამას ვინ გვეტყვის,მაგრამ ეს კიდევ არაფერია იმასთან შედარებით,რამაც ყველაზე მეტად მიიქცია ჩემი ყურადღება გადაცემის მსვლელობისას.
ალბათ ესეც წმინდა გრუზინსკი ფენომენია,რომ ადამიანებმა შეიძლება ხათრის გულობიზა(ხათრი ვერ გაგიტეხე,თვარა რავა გაკადრებდიოს პონტში)მისცენ ერთმანეთს.ეს ნამდვილად აღმოჩენაა ჩემთვის,რომ თუ ადამიანი დიდად არ გეპიტნავება და გაკმაყოფილებს ყველა ასპექტში :))),ვიმეორებ:რას! რას! ყველა ასპექტში!,რა დროს კულტურაზე და ხათრი–მათრზე ფიქრის დროა.ნუ მოკლედ აქ ობიექტური ვერ ვიქნები მავან და მავან მიზეზთა გამო,მაგრამ ნიჩიო.მთავარი ისაა,რომ ამ ადამიანმა ეს ჯადოსნური სიტყვები გაახმოვანა და ძალიან მკვლელი მაგალითი მოიყვანა სტუმრობისას მორთმეულ კერძზე თუ რაღაც მაგის მსგავსი bullshit!:((
მისეული stainless steel-ებური ლოგიკა გვარწმუნებს იმაში,რომ კაცს უნდა აგრძნობინო თავი იმაზე მეტად ვიდრე ის არის)))(ნუ ეს ისედაც ეგრე ჰგონიათ,რაც ისედაც გასაგებია)მაგრამ ამ იდეის გამყარება რატომ უნდა ხდებოდეს მდედრების მხრიდან ლოგიკას არ ექვემდებარება იმ თვალსაზრისით,თუ კი გაქ ამბიცია იმისა,რომ უკეთესი მამრი გყავდეს გვერდში)))


რიაავიცი კაცია და გუნებაო,მაროშკინას ფსიქოანალიზი და მოტივაცია ამ ქცევის ასახსნელად ნაკლებად საინტერესოა ჩემთვის,აქ უფრო მნიშვნელოვანია ის მომენტი,რომ მაჯორითი ოფ ზე ვიმინ ინ ჯეორჯია რეალურ მოთხოვნილებებს არ უყენებს თავის პარტნიოროზავრს:))))

P.S. შევეცადე ფოტო ისეთი შემერჩია,სადაც მისი ჩაცმულობა უფრო მიმზიდველი და ჩემ გემოვნებასთან ახლოს იქნებოდა (მარა მაინც შორსაა ეეჰ),ნუ კრუჟევა კრუჟევა არაა რაც მთავარია :))

Miss!

I hate this word...just hate hate hate hate....
Hate the feeling that comes in and out and fucks your already fucked brain...
Then rushes in and rushes out and and...and doesn't even ask permission! What a jerk! Can you imagine?!
Wanna just shut its mouth and hit its eyes and get rid of that slut thought of missing somewhere, someone, something...
Suppose got some paranoia, don't even care at all...
Someone, Somewhere, Something just missing and don't even wanna know.
So So So So Bored of that same feeling!!!
Bored deadly to the hell!
Someone Somewhere Something or just nothing!
God damn it Nothing!
((((((

Lucid Dreams

...dreams are messages to ourselves
რამდენად არის ჩვენდამი გამოგზავნილი შეტყობინება სიზმარი,ვერ დავიწყებ აქ და ახლა ამის ემპირიულ მტკიცებას,თუმცა შეიძლება ვარაუდის დონეზე საუბარი,მაგრამ ფაქტია,რომ სიზმარი და განსაკუთრებით ცხადად ნანახი სიზმარი ჩვენს ცხოვრებაში ხშირად განსაკუთრებულ როლს და დანიშნულებას ასრულებს.პირადი გამოცდილება სიზმართან მიმართებაში მდგომარეობს იმაში,რომ დეჟავუს სახით ხშირად მიხდება და ამას ვაცნობიერებ,რომ მე ეს სიზმარში მქონდა ნანახი.ძალიან ბევრჯერ გულით მდომებია კონკრეტულად რაღაც დამსიზმრებოდა და დამსიზმრებია კიდეც,ფაქტობრივად სიზმარი გაძლიერებული ქვეცნობიერის შედეგია,რომელშიც ილექება დღის განმავლობაში დაგროვილი ემოციები და თავს ავლენს ძილის დროს,როცა ცნობიერება დასუსტებულია და მთელი "პარადი" ქვეცნობიერს მიყავს.
ყველაზე საინტერესო ფაქტი ის არის ხშირად,რომ სიზმარში ხედავ უცნობ ადამიანებს და მათ ისე ელაპარაკები,თითქოს დიდი ხნის ნაცნობები იყოთ.უკითხავად იცი მათი სახელები და რომ იღვიძებ,მომენტალურად გავიწყდება,ამ დროს შეიძლება იმ ადამიანს შენი ფანტაზიის მიერ დარქმეული სახელი უწოდო და უხეშად დაარღვიო მისი პიროვნული უფლება,ჰქონდეს საკუთარი სახელი))))
ამ პოსტის შექმნისათვის მადლობას ვუხდი ჩემ სკაიპი fრენდს,რომლის ვინაობას შეგნებულად არ ვასახელებ)))მისი სიზმარი საინტერესოდ მეჩვენა იმ მხრივ,რომ სცენარის მთავარი გმირი ჩემდა უნებურად აღმოვჩნდი მე,საინტერესო არის კიდევ იმით,რომ ამ პიროვნებას რეალში არ ვიცნობ,მხოლოდ სკაიპით ვკონტაქტობთ.(გამოდის,რომ ვირტუალურ დონეზეც იგივე შეგრძნებები და დამოკიდებულებაა ადამიანებს შორის,როგორც რეალში)
სიზმრის ფაბულა მდგომარეობს შემდეგში:მის ავტორს ესიზმრა,რომ მე მას თურმე ვკერავდი რომელიღაც ბარში))) და მისი შეყვარებული ამ დროს ქალაქ გარეთ იმყოფებოდა.მიუხედავად ამ ფაქტისა,საიდანღაც და მოულოდნელად გაჩნდა მისი შეყვარებული და გვეჩხუბებოდა ორივეს(ალბათ წარმოიდგინეთ ტრადიციული ლექსიკა,ხმამაღალი,იმპერატიული ტონით და აღშფოთებული,ეგო გაღვიძებული მდედრი)))ამას გარდა,თურმე მეც იმპერატიული ტონი მიმიღია და ჩემი მეგობრისთვის არჩევანის გაკეთების მოთხოვნაც კი წამიყენებია(OMG არადა როგორ არ მგავს მე :ლოლ:) ...ნუ მოკლედ მაგრად კი ინერვიულა ჩემმა მეგობარმა და დაიბნა კიდეც,მაგრამ რატომ დაიბნა,ლოგიკას ვერ ვხვდები)))მარა გავატაროთ))
და რა არის აქ ჩემი მთავარი ფოინთი,(ნუ სიზმარი სრულად და დეტალურად არ დავწერე)მთავარი ფოინთი არის ის,რომ ზღვარი სიზმარსა და სიცხადეს შორის ხშირად იშლება და ეს წაშლილი ზღვარი იმდენად ბუნდოვანია ხოლმე,რომ თავი ტელეპატი და მისტიკურ საშინელებათა ჟანრის სურათის გმირი მგონია))).ალბათ თქვენც და თუ არა არც ეგაა პრობლემა დსმებო :))))

sneezing and Buddha!

დღეს დილით დავაფიქსირე,რომ ცემინებისას ვამბობ ბუდდჰას)))
მერე კიდე ვცადე დაცემინება ხელოვნური გაღიზიანებით)))და კიდევ იგივე გავიმეორე,უაღ რა ზაინდერეზოა რადომ?
ითს ქაინდა ნიუ რეველაიშნ,ფრობაბლი ნათ ზი ლასთ)))

ხოდა ეგაა,რა...ეხლა გაგრძელება მეზარება,მერე უნდა ავბოდდე უაზროდ...

ეხლა ოშო მიხმობს და will be back ASAP!

oooooM!

აბასთუმანი

ოოოომ!
და მე საკუთარი შეგნებით და სასიამოვნო წინასწარგანწყობით)))) მივდივარ აბასთუმანში ჰეფფი ჰოლიდეებზე...პირველივე უიქენდზე ვითესები,როგორც კი უნიდან გამიშვებენ :ჯუმპ:
მივდივარ და უკან ვტოვებ ქალაქს,ცივილიზაციას,ინდუსტრიას...იმიტომ რომ საკმარისია ამდენი ბოლი, :პუკე:
მივდივარ ფილტვების,გონების და სულის საზრდოსთვის,მე იგი უნდა მოვიპოვო,შევისუნთქო,შევიგრძნო,ამოვისუნთქო და ისევ ჩავისუნთქო :ჰჰჰჰ:
ტყე უნდა ავითვისო და მისი ბინადრები,უნდა "გავტყიურდე"))))ყველა ბალახის,ხის და მცენარის სუნი უნდა მივაღებინო ჩემი სასუნთქი სისტემის ყველა რეცეპტორს,აბსოლიტურად ყველააააას გასაგებეააა :სერჟი:!!!....
მივდივაააააარ!!!
რა კარგიაააა,მივდივარ!

мама!

არ არის ადვილი დედად ყოფნა,მართლა არ არის...ვინც კი დაფიქრებულა ამის შესახებ,ალბათ,ყველა დამეთანხმება.დედა ყველაფერზე ნერვიულობს,ყველა შენს მიმიკაზე,ქცევაზე,სიტყვაზე,ხმამაღალ სუნთქვაზეც კი.უნდა რომ გაგიზიაროს,შენთან იყოს,გაიგოს რა გტკივა,რა გახარებს,რა მოგწონს და რა არ მოგწონს,მაგრამ შვილები ხშირად ამის საშუალებას არ ვაძლევთ მას.არ ვაძლევთ,იმიტომ რომ არ გვინდა ვინმემ ჩვენს სულში ხელები ზედმეტად აფათუროს და გვგონია,რომ ამით ჩვენს პიროვნულ თავისუფლებას ზედმეტად ეხებიან.ყოველშემთხვევაში მე აქამდე ასე მეგონა,მაგრამ ეხლა აღარ მგონია და მიხარია,რომ ეს ასეა.დედა ეხლა ჩემიანია და მიკვირს აქამდე რატომ ვერ ვხედავდი და ვერ ვგრძნობდი ამას.ალბათ ის ცუდი უნდა მომხდარიყო,რაც მოხდა და რამაც ხანგრძლივ აქტიურ დეპრესიაში ჩამაგდო.
მთელი ამ ხნის განმავლობაში მისთვის არაფერი მითქვამს,არ მითქვამს იმიტომ,რომ დაებადებოდა უამრავი კითხვა და მე ვერ შევძლებდი ამ კითხვებზე პასუხის გაცემას(თუმცა ყველა ამ კითხვაზე პასუხი მან უკვე ქვეცნობიერად უკვე იცოდა),იმიტომ რომ მართლა არ შემეძლო.კიდევ არ მითქვამს იმიტომ,რომ ისედაც ვხედავდი როგორ ნერვიულობდა და არ მინდოდა კიდევ დამემატებინა,მეგონა მდგომარეობიდან დამოუკიდებლად გამოვიდოდი და не хотела, чтобы она нервничала за какиета пустики.მაგრამ ახლა ბედნიერი ვარ,რომ ის ჩემთანაა,აქ არის და ვიცი რომ ის დედაჩემია !!!

ხორბლის სოკო და ფსაი მხატვრობა

კიდევ ერთი მაგალითი იმისა,რომ ყოველგვარ მოვლენას ორი მხარე აქვს)))
ეს მოხდა 1938 წელს(ბუნდოვნად მახსოვს ეგ წელი))).შვედმა მეცნიერმა და დოქტორმა ალბერტ ჰოფმანმა,შაკიკის საწინააღმდეგო მედიკამენტზე მუშაობისას,გააკეთა Great Discovery,რომელმაც შემდგომში მისდა უნებურად სათავე დაუდო ხელოვნების მიმართულებას,რომელიც Psy visual art-ით არის ცნობილი დანარჩენი მსოფლიოსათვის.კერძოდ,ჰოფმანმა შეიმუშავა fusion ე.წ. ხსნარი,რომელიც წარმოადგენდა შემდეგი ნივთიერებების ნაზავს lysergic acid diethylamide-25 და გააჩნდა ძლიერი ფსიქოტროპული მოქმედება,ხოლო in roaring sixties საყოველთაოდ ცნობილმა მისმა აკრონიმმა LSD–მ პოპულარობა მოიპოვა სასაუბრო ენაში.)))
თავდაპირველად ამ ჰალუცინოგენს სამედიცინო მიზნებისთვის იყენებდნენ და კურნავდნენ ისეთ დაავადებას,როგორიცაა შაკიკი.იგი შეიცავს ერგოტამინს,რომელიც აყუჩებს გაუსაძლის თავის ტკივილებს და რომელიც მცირე რაოდენობით, ხორბლის მარცვალში მოიპოვება,ხოლო მისი დოზის მომატება იწვევს ხორბლის სოკოს,რაც მომწავლელ გავლენას ახდენს ადამიანის ორგანიზმზე.ელ ეს დე ასევე შეიცავს ერონოვინს,რომელასც სასიკეთო დანიშნულებით იყენებდნენ მეჩვიდმეტე საუკუნეში მცხოვრები ბებიაქალები და პოსტმშობიარობის შედეგად წარმოშობილი სისხლდენის შეჩერებას სწორედ ამ ნივთიერებით ახერხებდნენ.
1960-იანი წლების სახვითი ხელოვნების წარმომადგენლები და მუსიკოსები სწორედ ელესდეს გავლენას განიცდიდნენ თავის შემოქმედებაში,რომელიც დღემდე არ განელებულა და უკვე ჩამოყალიბებულია ცალკეული ფსაი კულტურის სახით.ესეთები იყვნენ ცნობილი რიკ გრიფინი,რობერტ ვენოსა,მარტინა ჰოფმანი,ალექს გრეი,პიტერ გონსალესი და პიტერ მაქსი.მაინდ ალთერინგის შესახებ ვრცლად აქვს აღწერილი ალდუს ჰაქსლის თავის წიგნში "The Doors of Perception".
გერმანელი მხატვარი მატი კლარვინი ამბობდა,რომ ელესდე არ იყო მისი ინსპირაციის პირველწყარო,არამედ უბრალო საშუალება,რომელიც უვითარებდა ქვეცნობიერ პროცესებს და ეხმარებოდა შეექმნა სპირიტუალური და მისტიკური ხასიათის ნახატები.
გარკვეული პერიოდით კლარვინი სამუზეომო მხატვრის სტატუსით სარგებლობდა,რადგან მისი სურათებით ფორმდებოდა პროგრესივ–როკის და ჯაზის ალბომები.სამოციანი წლების კულტურული აიქონი გახდა მისი Anunciation-ით გაფორმებული სანტანას Abraxas LP და მაილს დევისის Bitches Brew ალბომები.
კლარვინის მხატვრობაში იგრძნობა სალვადორ დალის სიურეალისტური გავლენა,ვისგანაც მან შეისწავლა რეალისტური მხატვრობის ტექნიკები სიურელისტურ მისტიციზმთან ერთად.მის ნახატების ხილვისას,შეიძლება დაგეუფლოთ აპოკალიფსური შეგრძნებები,სადაც ფერთა სიმკვეთრე,მსუბუქ დეტალურობასთან ერთად ქმნის კომპლექსურ პანორამას.ამ მნიშვნელობით მისი Grain of Sand საუკეთესო მაგალითია. აი ისიც:


ნაკლებ პოპულარული ნახატებიდან აღსანიშნავია landscapes და still life paintings:

"Projekt Weltethos"

"არ გვიწერია გადარჩენა თვინიერ მსოფლიო ზნეობისა.არ დაივანებს ქვეყნად საყოველთაო მშვიდობა თვინიერ რელიგიათა დაზავებისა.არ ეგების რელიგიათა დაზავება თვინიერ რელიგიათა დიალოგისა", – გვეუბნება ჰანს კიუნგი თავის ეკუმენური ხასიათის პროექტში,რომელიც მთლიანად ზემო აღნიშნულ სამ პოსტულატზე დგას.ალბათ იკითხავთ რას ნიშნავს მსოფლიო ზნეობა?როგორ შეიძლება წარმოიდგინო მსოფლიო ზნეობა თავად მსოფლიოს ფონზე,რომელიც "უხილავი მარჯვენით"(ხანდახან კი მგონია,რომ ეს ხელი საერთოდაც ცაციააა))) იმართება?
წარმოიდგინეთ ათეისტს,თეისტს და აგნოსტიკოსს ეკითხებით ამის შესახებ,რა პასუხს გაგცემენ ისინი?სავარაუდოდ,ათეისტი იტყვის რა საჭიროა ზნეობა,როცა იგი პრაქტიკულად არ არსებობს?თეისტი ხმას აიმაღლებს და სერიოზული,"ოოომ მიმიკით" შეუდგება იმის ახსნას,რომ მხოლოდ და მხოლოდ მისი რელიგიური ზნეობაა ჭეშმარიტი და რომ ყველა დანარჩენი მცდარ გზაზე დაგაყენებს.აგნოსტიკოსი დაბნეული სახით შემოგხედავს და შენ მის თვალებში ამოიკითხავ,თუ რაოდენ სულერთია მისთვის ყოველივე ეს.ხოდა როგორ უნდა მოიქცე ასეთ შემთხვევაში,როცა ათასი კულტურა,ეთნოსი,რელიგიური და ურელიგიო საზოგადოება გეწინააღმდეგება გლობალური ღირებულებების დამკვიდრებაში?ყველაფერი დროით პროცესებს მიანდო,თუ ამის მისაღწევად თავად იშრომო და იღვაწო.
სად შეიძლება იპოვო კვანძი,რომლითაც მოხდება მორწმუნეთა და ურწმუნოთა კოალიცია,რაზეც დაიწყება რელიგიური დიალოგი და შევძლებთ უფრო მშვიდობიან მსოფლიოში ცხოვრებას?ეს ყოველივე შეიძლება მარტივად გადაწყვიტოს ზეიდეებით შეპყრობილმა პირველი კურსის სტუდენტმა,რომელიც ესესაა გაეცნო სემუელ ჰანთინგთონის და რუდოლფ შტაინერის ნაშრომებს,რომლებიც ამ გზას მსოფლიო კულტურების კომპილაციაში ხედავენ.
მავანი და მავანი ინდივიდუმები ტრადიცულად გაურბიან ამ პასუხისმგებლობას და თანამედროვე ეტაპზე წარმოქმნილ კონფლიქტებს ბუნებრივ პროცესად აღიქვამენ,იმის ფონზე თუ რაოდენ დიდი სწრაფვაა დემოკრატიის გავრცელების მიმართ.მართლაცდა პარადოქსია,უკაცრავად ვარ და)))
არის მეორე ფაქტორიც,რომელიც ასევე ეწინააღმდეგება მსოფლიო ზნეობის დამკვიდრებას.თუ ე.წ. think-tank–ები იფიქრებენ და შეიმუშავებენ იდეოლოგიას,რაც საბოლოოდ დაამკვიდრებს საერთო ფასეულობებს,არის კი იმის გარანტია,რომ ეს იდეოლოგია ხანგრძლივი პერიოდით იმუშავებს და მასაც არ დასჭირდება რეფორმა?ცხოვრებისეული პრაქტიკა მდიდარია გამოცდილებით,რომელიც ამტკიცებს,რომ ფილოსოფიური და იდეოლოგიური მოდელები სწორედ იქ აღმოჩნდებიან ხოლმე უვარგისნი,სადაც ადამიანს მოეთხოვება კონკრეტულ შემთხევევაში მისი აპრობაცია და იგი სწორედაც რომ აქ უმტყუნებს ხოლმე,ძირითადად იმ შემთხვევაში,როცა იდეოლოგია მის ინტერესებს უპირისპირდება.იქ სადაც საკუთარი ზნეობრივი პასუხისმგებლობის შეგრძნება ადამიანს ეგზისტენციალურ ტკივილს აყენებს,იქ ფილოსოფიური მოწოდება გონიერებისკენ იქცევა ღაღადებად უდაბნოსა შინა და ჩნდება ლოგიკური კითხვა:რაღა მაინცადამაინც ჩემგან მოითხოვენ ამას?ესაა ყველაზე ეგზისტენციალური კითხვა რამაც შეიძლება ინდივიდის ფსიქოლოგია შეარყიოს.
კანტი გვთავაზობს რომ გავბედოთ და მოვიხმაროთ საკუთარი გონება!მაგრამ შეუძლია კი ადამიანმა იხსნას ადამიანი?შეუძლია კი ადამიანს უარი თქვას იმ კომფორტზე რასაც რელიგია სთავაზობს მას,ხსნის პასუხისმგებლობა,რომელიც მხოლოდ რელიგიას შეუძლია მისცეს კაცობრიობას.
ფილოსოფიური თვალსაზრისით ადამიანს გააჩნია ადამიანური ავტონომია,რომელიც ღვთის რწმენის გარეშეც მოახდენს ჭეშმარიტების პრინციპულ ახსნას.ასევე შეუძლია მორალურად იცხოვროს ბიოგრაფიულად და ფსიქოლოგიურად – რწმენის გარეშე;შეთხზას პრინციპული ეთიკური ორიენტაცია და მიჰყვეს მას.
ვეთანხმები კანტისეულ კატეგორიულ იმპერატივს "ადამიანი არასოდეს არ უნდა გადავაქციოთ უბრალო საშუალებად,იგი უნდა მარად დაშთეს საბოლოო მიზნად და კრიტერიუმად.ფული და კაპიტალი წარმოადგენს საშუალებას,როგორც შრომა.მეცნიერებაც,ტექნიკაც და ინდუსტრიაც საშუალებებია". ვეთანხმები კიდევ ერთხელ,მაგრამ მგლის ხახასავით დაღებული ცივილიზაცია არამგონია საშუალება იყოს,რომელიც ადამიანის კეთილდღეობაზე იზრუნებს და არ გადააქცევს მას ობიექტად სუბიექტის ნაცვლად.
ხოდა რაშია ხალხო ხსნა და შვება?სად უნდა შედგეს კონსენსუსი?
შესაძლებელია ეს challenge-ის და response–ის დახმარებით შევძლოთ და ექსპერიმენტის გზით მივიდეთ დასკვნებამდე!
ფაქტი და რეალობა კი უკვე ერთია,რომ მომავალი აღარ გააჩნია არცერთ რეგრესულ ანდა რეპრესიულ რელიგიას,ქრისტიანული იქნება იგი,ისლამური,იუდაისტური თუ ბუდისტური.